Flâneuse intersectionality
Maping flâneuse intersectionality in personal topographies of the city. Series of sketches.
.
.
.
The bottom line is, when I moved to Bangkok I was immersed by the wish to explore and experience as much as I could from the existing context.
The city is like walking up in Blade Runner’s landscapes.
I was grateful for my urbanophilia.
There it is, dérive in me, the existential need to pass though one urban place to another, enchanted by the contextual atmospheres.
The mysteriousness of dérive filled up the underground station. On the elevated skywalk, when I felt comfortable enough to swallow up the panorama of the place, I was admiring the radical highway which had separated the Phantasmagoric land on two strips of the boulevard. Is this the alter ego of the city- or is this the city itself, the organism in which this is its" circulation under-pining the body?
Во крајна линија, кога се преселив во Бангкок ме обзеде голема желба да научам и да искусам што повеќе од постоечкиот контекст.
Градот е како да сте се разбудиле во пејзажите на Blade Runner.
Бев благодарна на мојата урбанофилија.
Ете го во мене dérive, егзистенцијалната потреба да се преминува од едно урбано место во друго маѓепсан од контекстуалните атмосфери.
Мистериозноста на dérive ја исполни целосно подземната станица. Кога удобно се сместив на подигнатиот пешачки премин за да можам да ја голтнам целосно панорамата на местото, се восхитував на храбриот автопат кој ја поделил Фантазмагоричната земја на два стрипа на булеварот. Се прашувам дали е ова алтер егото на градот
-или е ова самиот град, организмот низ кој се одвива целата циркулација за остатокот од телото?
